چلوکبابی رقابی با سر و شکلی مدرن و جدید در خیابان زرتشت توسط جهانگیر رقابی در دهه ۴۰ و ۵۰ شمسی تاسیس و به یکی از جاذبه های مهم شهر تهران تبدیل شد.به طوری که همه میهمانان رسمی دولت به صرف یک وعده چلوکباب در آنجا دعوت می شدند تا با غذای ملی ایرانیان آشنا شوند. پدر آقای رقابی همکار و با جناق مرحوم شمشیری بزرگ و صاحب چلوکبابی رقابی در ابتدای خیابان پامنار در تهران بود که هنوز و به نام چلوکبابی کاشانی دایر است.
جهانگیر رقابی، جوان معروف و خوش قیافه و موفقی که هر روز تصاویرش در مطبوعات زرد و سینمایی با ستاره های هالیوودی چاپ می شد و بارها شایعه و خبر بازی او در نقش های معروف در سینمای هالیوود در روزنامه ها و مجلات سینمایی آن روز تهران چاپ می شد (و گویا چند باری هم نزدیک بود این شایعه به واقعیت تبدیل شود)، تصمیم گرفت چلو کبابی رقابی را در شمال تهران آن روز - خیابان زرتشت - و با ظاهر و مدیریتی مدرن و جدید راه اندازی کند.
تصمیم او به تحولی در زمینه رستورانداری سنتی ایرانی منجر شد و از آن پس رفته رفته، سر و شکل دکانهای چلو کبابی تغییر پیدا کرد و به رستورانهای اروپایی نزدیک تر شد. پیش از آن دکوراسیون چلوکبابی ها عمومن ساده و تشکیل شده از میز و صندلی های فلزی - ارج - بود. جهانگیر رقابی با برپایی سالنی زیبا و مدرن، غذای سنتی ملی ایران را در محیطی مدرن عرضه کرد. سالن این رستوران آنچنان مورد توجه قرار گرفت که اکثر میهمانان مهم دربار و دولت حتما یک وعده چلوکباب در رقابی صرف می کردند.منوی چلوکباب رقابی فقط شامل چلوکباب برگ بود و کباب کوبیده حاصل آمده از اضافات برگ به صورت جداگانه و بر حسب تصمیم مدیر رستوران بر سر میز برده می شد.(نقل به مضمون از گفتگوی با جهانگیر رقابی)
جهانگیر، برادر دکتر حیدر رقابی معروف به هاله ، استاد دانشگاه در ایران و آمریکا و سراینده ترانه معروف و بحث بر انگیز «مرا ببوس» بود.این ترانه مقارن با دستگیری افسران توده ای و اعدام تنی چند از این افسران منتشر شده و از این رو بسیار مورد توجه مردم قرار گرفت. سازمان نظامی حزب توده متشکل از افسرانی وطن پرست بود که بی اعتنا به ایدئولوژی رهبران حزب فقط و فقط برای آزادی ایران و برقراری عدالت هم قسم شده بودند. مردم از دستگیری و اعدام این افسران که عمومن از نخبگان نیروهای مسلح بودند به شدت متاثر و ناراحت بودند.
شایعه بسیار جدی ای در مورد این ترانه وجود داشت که می گفت این ترانه را سرهنگ سیامک (افسر ژاندارمری) یا به روایت دیگری سرهنگ مبشری در شب قبل از اعدام خطاب به دخترش سروده. اما اصل داستان چیز دیگری بود: مجید وفادار پیش از این برای فیلم اتهام ساخته رشید یاسمی، آهنگ مرا ببوس را براساس ترانه هاله رقابی ساخته بود. در آن فیلم ترانه «مرا ببوس» توسط خواننده ای به نام پروانه خوانده شده و از سوی بینندگان با استقبال چندانی مواجه نشده بود. اما در سال ۱۳۳۳ همین ترانه با ویلن پرویز یاحقی و پیانوی مشیر همایون شهردار در استودیوی شماره ۸ رادیو با خوانندگی حسن گلنراقی ضبط شد و پس از پخش آن در برنامه «شما و رادیو» که مرحوم مستجاب الدعوه اجرای آن را بر عهده داشت، محبوبیتی بی مانند به دست آورد. حسن گلنراقی بازاری خوشنام و خوش صدایی بود که با یک بار خوانندگی به شهرت دست یافت.هر چه بود تا سالهای سال خانواده هایی که در اوضاع پس از کودتای ۳۲، لطماتی را متحمل شده بودند این ترانه را مانند یادگاری غم انگیز از مبارزان وطن دوست سازمان افسران حزب توده با اندوه می شنیدند. اما واقعیت و علت سرودن این ترانه چیز دیگری بود که در آینده خواهم نوشت.عکس ها از آرشیو شخصی خودم که آقای رقابی در اختیارم قرار دادند.
 |
| جهانگیر رقابی و یول برینر ستاره هالیوودی در چلوکبابی رقابی |
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر