۱۳۹۴ بهمن ۲۹, پنجشنبه

عدس و ادویه و سیاست!

تاریخ و سیاست و غذا به طرز باور نکردنی ای به یکدیگر تنیده شده است! استعمار حاصل جستجوی جنون آسای اروپایی ها برای یافتن سرچشمه ادویه های گوناگونی بود که بازرگانان خاورمیانه ای به آنان می فروختند.
ادویه به خوراکهای لابد بی مزه آنان رنگ و بویی داده بود که مردمان را مجنون و واله کرده بود. دسترسی به همین فلفل سیاه ساده که بر روی هر میزی یافت می شود، فقط برای مردمان مرفه میسر بود. ادویه کالای استراتژیک به شمار می رفت و دریانوردان در جستجویش شرق و غرب عالم را در می نوردیدند و سرزمین های جدید را می شناختند - یا به تعبیر اروپایی ها کشف! می کردند.
در کشور ما، ایران، انتخابات و مجلس و رای گیری با ضیافت های شام و ناهار نامزدها برای رای دهندگان محلی همراه  و نمی دانم به چه دلیل غذای مرسوم در این ضیافتهای انتخاباتی «چلوکباب» بوده است!
در این وادی سخن بسیار است، از تاریخ و غذا بیشتر خواهیم گفت.
عدس و باز هم عدس!
این بنشن خوش پخت خوشمزه با ترکیب های گوناگون در خنکای زمستان البته می چسبد.
عدس و چغندر یا همان لبو و شلغم را با هم بپزید و نمک و فلفل بزنید و با روغن زیتون میل کنید. آنقدر لذیذ است که به راحتی می تواند جای چلوکباب به ناچار بی کیفیتِ ارزان را در ضیافت های رای جمع کنی بگیرد!











هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر