طعم سوهان مرغوب قمی که به شیوه سنتی و مواد درجه یک پخته شده باشد، با هیچ نوع شیرینی در عالم قابل قیاس نیست. طعم کره حیوانی و پسته و شیرینی ملایم و تردی و اندکی طعم برشتگی آرد جوانه گندم، ترکیبی بهشتی به دست داده است. اختراع آن به روایت آقای سید علی عارفی (تولید کننده مشهور سوهانی با همین نام در قم) حاصل ذوق و ابتکار شخصی به نام ملا ابراهیم شماعی بوده است. بعضی منابع داستانی در مورد مناسبت این اختراع ذکر کرده اند که مربوط می شود به مراسم افتتاح صحن عقیق در قم و به عهد ناصرالدین شاه قاجار.
آنچه مسلم است قبل از سلطنت این پادشاه خوش سلیقه - البته در خوراک - نشانی از سوهان قمی نداریم. آنچه که تبدیل به سوهان شده است بی تردید ریشه در نوعی حلوا دارد. بیشتر شهر های ایران حلواهایی مخصوص به خود دارند که با مواد در دسترس طبخ می شود، از این میان حلواهای یزدی و کاشانی و تبریزی شاید مشهور تر باشند.
من خود، چندین نوبت برای ابتیاع حلوای کاشانی رنج سفر یکروزه از تهران تا کاشان را به جان خریده ام!
فکر می کنم سوهان نیز نوعی حلوای محلی بوده است که با ذوق آزمایی مرحوم ملا ابراهیم شماعی تبدیل به چنین شاهکاری شده است.
زمانی در شهر قم ۷-۸ تولید کننده سوهان وجود داشت که از آن میان حاج حسین سوهانی و پسران با لوگویی که تصویر یک زرافه بود، از بقیه مرغوب تر و معروف تر بود. بعدها که کارگران خرده پای کارگاه های بزرگ به قصد کسب سود مالی وارد این عرصه شدند، آنقدر سوهان نامرغوب با اسامی عجیب و غریب مشابه حاج حسین ... تولید شد که نام حاج حسین سوهانی و پسران از یادها رفت. (اکنون به نام پسران حاج حسین فعالیت دارند).
سوهان هایی که در فروشگاه های خروجی قم فروخته می شد/می شود با بدترین کیفیت و مواد اولیه تهیه میگردید / و لابد می شود! طعم و مزه و رنگ و رویی که هیچ ارتباطی با عطر و طعم مزه و تردی سوهان اصل قم ندارد.
سوهان قم از آرد جوانه گندم، زعفران، هل، کره حیوانی و تخم مرغ و پسته مرغوب درست می شود و امروز تولیدش منحصر به قم نیست! مثلا یکی از بهترین سوهان هایی که خورده ام تولید کارگاه و دکانی است در تهران، نزدیکی پل سید خندان که ۷-۸ سالی است مشتری آنها هستم. کارگاه سوهان پزی اشان پشت همان دکان است و درش به روی کسانی که می خواهند از نزدیک پخت سوهان را ببینند باز است و محصولشان بی نهایت عالی و مرغوب و تازه است. (نام و نشان فروشگاه: حاج عباس سلطانی، خیابان شریعتی جنوب به شمال، نرسیده به سید خندان)
قطاب فوق العاده ای هم دارند که حیفم می آید به خوردنش ترغیبتان نکنم، قطابی که در تصویر می بینید، نرم و با مزه شیرینی ملایم و طعم هل و البته پر از پسته. برای بهترین دوستانم همیشه این قطاب را هدیه می برم.
حیفم آمد شما را به چشیدن طعم این دو محصول فوق العاده دعوت نکنم.
به نظرم باید کسانی را که برای فرهنگ آشپزی ملی امان ارزش قائل هستند و به آن وفادار مانده اند معرفی و تشویق کرد و دست متقلبان را هم رو کرد!
یک نکته: هیچوقت نفهمیدم چرا لوگوی حاج حسین سوهانی و پسران عکس یک زرافه بود!
آنچه مسلم است قبل از سلطنت این پادشاه خوش سلیقه - البته در خوراک - نشانی از سوهان قمی نداریم. آنچه که تبدیل به سوهان شده است بی تردید ریشه در نوعی حلوا دارد. بیشتر شهر های ایران حلواهایی مخصوص به خود دارند که با مواد در دسترس طبخ می شود، از این میان حلواهای یزدی و کاشانی و تبریزی شاید مشهور تر باشند.
من خود، چندین نوبت برای ابتیاع حلوای کاشانی رنج سفر یکروزه از تهران تا کاشان را به جان خریده ام!
فکر می کنم سوهان نیز نوعی حلوای محلی بوده است که با ذوق آزمایی مرحوم ملا ابراهیم شماعی تبدیل به چنین شاهکاری شده است.
زمانی در شهر قم ۷-۸ تولید کننده سوهان وجود داشت که از آن میان حاج حسین سوهانی و پسران با لوگویی که تصویر یک زرافه بود، از بقیه مرغوب تر و معروف تر بود. بعدها که کارگران خرده پای کارگاه های بزرگ به قصد کسب سود مالی وارد این عرصه شدند، آنقدر سوهان نامرغوب با اسامی عجیب و غریب مشابه حاج حسین ... تولید شد که نام حاج حسین سوهانی و پسران از یادها رفت. (اکنون به نام پسران حاج حسین فعالیت دارند).
سوهان هایی که در فروشگاه های خروجی قم فروخته می شد/می شود با بدترین کیفیت و مواد اولیه تهیه میگردید / و لابد می شود! طعم و مزه و رنگ و رویی که هیچ ارتباطی با عطر و طعم مزه و تردی سوهان اصل قم ندارد.
سوهان قم از آرد جوانه گندم، زعفران، هل، کره حیوانی و تخم مرغ و پسته مرغوب درست می شود و امروز تولیدش منحصر به قم نیست! مثلا یکی از بهترین سوهان هایی که خورده ام تولید کارگاه و دکانی است در تهران، نزدیکی پل سید خندان که ۷-۸ سالی است مشتری آنها هستم. کارگاه سوهان پزی اشان پشت همان دکان است و درش به روی کسانی که می خواهند از نزدیک پخت سوهان را ببینند باز است و محصولشان بی نهایت عالی و مرغوب و تازه است. (نام و نشان فروشگاه: حاج عباس سلطانی، خیابان شریعتی جنوب به شمال، نرسیده به سید خندان)
قطاب فوق العاده ای هم دارند که حیفم می آید به خوردنش ترغیبتان نکنم، قطابی که در تصویر می بینید، نرم و با مزه شیرینی ملایم و طعم هل و البته پر از پسته. برای بهترین دوستانم همیشه این قطاب را هدیه می برم.
حیفم آمد شما را به چشیدن طعم این دو محصول فوق العاده دعوت نکنم.
به نظرم باید کسانی را که برای فرهنگ آشپزی ملی امان ارزش قائل هستند و به آن وفادار مانده اند معرفی و تشویق کرد و دست متقلبان را هم رو کرد!
یک نکته: هیچوقت نفهمیدم چرا لوگوی حاج حسین سوهانی و پسران عکس یک زرافه بود!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر